Toen ik klein was, ging ik elke zomer met m’n grootouders naar zee. Oma had altijd snacks en frisdrank mee, want ze wou de kleinkinderen verwennen. Ze was mijn heldin, mijn inspiratiebron en mijn oma. We hadden een speciale band. Ik zat in het eerste middelbaar toen ik te horen kreeg dat ze kanker had. Ze heeft hard gevochten, maar het niet gehaald. De foto’s die in het huis van haar en mijn grootvader hangen, zie ik voor me als ik het gedicht...

Wie ben ik? Twintig paar verveelde ogen staren me aan. Voorstelrondjes: wat heb ik daar een hekel aan. Het is ‘een mogelijkheid om elkaar te leren kennen’ maar eigenlijk interesseert het niemand wat je lievelingskleur is. Om de woorden van de dichter Bernard Dewulf te citeren: Ik snuffel in een leven, kan met alles niets beginnen. Favoriete sporten, namen van huisdieren en geheime talenten zijn al voorbij gekomen. En nu is het mijn beurt: wie ben...

Ik schrijf en dicht over wat ik voel en wat ik zie. Ik zie de wereld en schrijf erover op mijn eigen manier. Het gedicht Credo van Hans Andreus omschrijft exact hoe ik mij voel als ik mijn gedachten neerpen en ze in een gedicht giet. Als je schrijft zijn er geen grenzen, je kan van de wereld maken wat je wilt. Credo is een heel poëtisch, maar duidelijk gedicht over dichters: het gaat kort en bondig over hoe zij zijn en wat zij creëren. Als lezer...

Vaak ben ik alleen. Alsof er niemand om me heen wandelt, dwarrel ik rond om mijn gedachten te verzetten. Afscheid van Gerard Reve en De eenzamen van Bernard Dewulf deden mij eraan herinneren wat ik soms voel als ik alleen ben. Ik voel me eenzaam en denk over de eenzaamheid zelf. Wat doet het met me? Soms denk ik erover hoe niemand naar me omkijkt als ik alleen in de natuur loop. Hoe de voorbijgangers, die ik zelf niet ken, mij voorbij slenteren...

“Jullie mogen een essay gaan schrijven van minimaal 750 woorden en als je het goed doet, dan kun je misschien een prijs winnen”. Jottem! Een tekst schrijven en dan misschien een prijs winnen! Ik zou pas mezelf zijn als ik mijn kostbare tijd hieraan ga verspillen. Dus pak ik met groots enthousiasme mijn ‘pen’ vast om zijn inhoud over dit papier te laten vloeien. Maar dan komen er vragen naar boven: waar moet dit essay over gaan? Wat gaat het leven...

(…) ik ben van mijn liefste en mijn liefste is van mij –hij verschijnt als de schemering, zijn armen als de brandende horizon, zijn ogen als raven, schuilend in de avond- zijn lippen zijn van koper, glanzend, ach … (…) Uit Hooglied, van Roelof ten Napel Is dit hoe jij je liefje ziet? Is dit hoe ver jouw kennis van personen strekt? Als, zoals het cliché gaat, liefde je blind maakt, waarom staat dan zo’n zogenaamd ‘liefdesgedicht’ zo vol met...

Alles is ver. En de liefste dingen nog verder. Miljoenen mensen, inclusief mezelf, kunnen deze woorden van Herman de Coninck uit zijn gedicht Foto bevestigen. Bij de meesten is de familie, nog samen, nog gezond , maar bij sommigen ook niet. Zij wensen zoals Ramsey Nasr in zijn gedicht Maak mijn moeder Maak mijn moeder een sneeuwende tuin om te planten (…) want in dit lijf gaat zij dood. Beide gedichten hebben zeer duidelijk een emotionele...

Enkele jaren geleden toen ik mijn groeispurt kreeg en mijn ouders echt merkten dat ik groter begon te worden, zeiden ze altijd: “Kijk hoe groot je bent geworden!”. Iedereen herkent dat zinnetje of een variant ervan, we hebben het allemaal weleens gehoord in ons leven. Het gedicht Kijk hoe je groeit van Jeroen Theunissen beschrijft op een poëtische manier hoe deze ervaring aanvoelt. Het gedicht gebruikt veel metaforen. Bijvoorbeeld in het opsommen...

Vrouwen. Vrouwenrechten. De veiligheid van vrouwen. Vrouwendag 2021. Het is niet te ontkennen dat dit allemaal veel besproken wordt, of je hebt echt niet opgelet. De Instagram-hashtag ‘text me when you get home’ en de Instagram-post heb je vast wel meegekregen. Zo niet, is hier het verhaal: Sarah Everard uit Londen is 3 maart naar huis gewandeld, rond half tien. Ze kwam alleen nooit thuis en een aantal dagen later, 12 maart, werd haar lichaam...

Op een dag ga je dood. (…)Maar zodra je op de drempel staat ben je heer en meester van de situatie en van mij (…) Uit ‘Als ik je aan zie komen’, van Hanny Michaelis De toekomst is vaak een raadsel. Die van mij in ieder geval wel. Over een jaar doe ik eindexamen en dan ligt de wereld aan mijn voeten. Ik zal waarschijnlijk een studie kiezen en daarna volgt de rest van het leven, waarin letterlijk alles onzeker is. Het enige wat je weet, is dat je...