P.C. Hooft en Muiderslot
Zo’n vier honderd jaar geleden woonde en werkte de schrijver/dichter P.C. Hooft in het Muiderslot. Hij werd in 1609 door Prins Maurits benoemd tot drost van Muiden en baljuw van Gooiland. Drost betekent hoge ambtenaar en baljuw betekent vertegenwoordiger van de vorst. Vanuit die functie woonde hij 38 jaar in het Muiderslot, dat hij liet verbouwen tot een beter bewoonbare burcht.
Hooft kwam uit Amsterdam, waar hij veel kunstenaars, schrijvers en dichters kende, onder wie Vondel, Huygens, Roemer Visscher en Maria Tesselschade (‘Tesseltje’). Hij nodigde hen vaak uit naar het Muiderslot te komen voor speciale bijeenkomsten.
In de winter woonde het gezin Hooft liever in hun Amsterdamse grachtenhuis, want het kon heel erg koud zijn in het kasteel. In de Kruidhof stond zijn ‘torentje’, zijn houten schrijvershuisje. Daar schreef hij de prachtigste gedichten die hem de eervolle titel ‘meester van de openluchtpoëzie’ opleverden. Dichter en poëziekenner Gerrit Komrij schreef ooit: ‘Alles komt bij hem neer op dans en licht, op springerigheid en ruimte.’
Hooft is vooral bekend om zijn liefdespoëzie. Zijn grote inspiratiebron en muze was de dichteres Maria Tesselschade, voor wie hij dit gedichtje schreef:
O lofrijk keeltje! Nadat gij
al ’s werelds stemmen was voorbij
gestreefd, en zat der aardse dingen,
ontbrak er meer niet dan partij
met ’s hemels engelen te zingen.
P.C. Hooft (Amsterdam 1581 – Den Haag 1647). Hooft werd vooral bekend als schrijver/dichter. Hij is naast Vondel en Bredero één van de voornaamste schrijvers van de Gouden Eeuw. Ook richtte hij zich op de staatkunde en de geschiedenis. Hooft was de zoon van de Amsterdamse burgemeester C.P. Hooft.
Na zijn studie aan de Latijnse school in Amsterdam ging hij op reis door Europa, met name naar Italië. Daarna studeerde hij rechten in Leiden. Hij trouwde tweemaal, met Christina van Erp en na haar dood met Heleonora Hellemans, met wie hij twee kinderen kreeg. Hooft begon al jong met het schrijven van toneelstukken. Het herdersstuk Granida schreef hij in 1605. Hij had grote bewondering voor schrijvers uit de Oudheid. Zijn bekendste werk met liefdespoëzie is Emblemata amatoria (1611). Tot op de dag van vandaag hoort zijn poëzie bij de ‘canon’ van de Nederlandse literatuurgeschiedenis. Zijn naam is verbonden aan de belangrijkste staatsprijs voor Nederlandse letterkunde, de P.C. Hooftprijs.
In zijn meer historische stukken als het toneelstuk Geeraerdt van Velsen streeft hij een onafhankelijke, humanistische visie na. Het stuk gaat over de drama’s die zich afspeelden rond graaf Floris V, bouwheer van het Muiderslot.
Tijdens de tweede helft van zijn leven schreef hij nauwelijks poëzie meer, hij wijdde zich liever aan zijn historische werk. In 1628 begon hij aan zijn Nederlandse Historiën, de voor hem deels eigentijdse geschiedenis van de 80-jarige oorlog. De eerste voltooide delen verschenen in 1642, de laatste delen verschenen postuum in 1654.
