Joepie wij krijgen een broertje! Maar vreugde veranderde al snel in verdriet. Als klein meisje van vier jaar wetende dat er een klein wondertje groeit in mama’s buik, besef je niet wat de impact is op de toekomst als dat wegvalt. Ons gezinnetje bleef bestaan uit mama, papa, zus en ik. Er veranderde niets. Alleen in ons hart kwam er een plekje vrij om hem toch één van ons te laten zijn. Het verdriet werd gekoesterd en elk jaar op 30 mei brandde er...

Uniek zijn, dat roepen de typografische gedichten van Paul van Ostayen uit Verzamelde gedichten en Bezette stad bij me op, ze wekken veel emotie op. Ze doen me denken aan de lente, blauwe lucht en veel kleurrijke bloemen die uniek zijn. Ze doen me denken aan mezelf, ze doen me denken aan herinneringen, slechte en goede. De schrijfstijl is zo uniek en zo vrolijk, het lijkt wel een mens die zijn eigen leven leidt en niet luistert naar andere mensen...

Vrienden en familie, twee zaken die mij na aan het hart liggen. Wanneer je te horen krijgt dat je neef is opgenomen omwille van zijn gedrag, stort je wereld in elkaar. “Zijn afwijkend gedrag past niet binnen de lokale gedragsnormen”, werd ons verteld. Het fantasierijke gedicht Zo zei de dorpsgek van Hugo Claus is een gedicht om over na te denken. De dorpsgek, de absurditeit, de krankzinnigheid, een leven met kuilen en hobbels representeren de...

Ik begrijp poëzie niet. Versta me niet verkeerd, het is de zeer interessante dichtkunst en het is leuk wanneer het gedicht rijmt. Maar dikwijls moet je bij gedichten doordenken en er schuilt soms zelfs een boodschap achter. Zoals het gedicht van Tjitske Jansen Ik vroeg mijn vader, alleen heb ik hier de boodschap niet begrepen of misschien is er gewoon geen boodschap. Ik heb wel lang stilgestaan bij dit gedicht. Het was zeker om over na te denken...

Men kan van deze poëzie houden of er weerzin tegen hebben, maar onverschillig laten kan ze nooit. Ik ben een heel groot deel van mijn jeugd verloren, waar ik alleen met weemoed naar kan terugkijken. Weemoed is een foto van voor twintig jaar. Familie, nog samen, nog gezond is toen. Met een lijst van nu er rond, het nu houdt het verleden bij elkaar.(…) Foto is een gedicht waarbij Herman de Coninck een uitgebreide uitleg geeft over wat weemoed...

Toen ik klein was, ging ik elke zomer met m’n grootouders naar zee. Oma had altijd snacks en frisdrank mee, want ze wou de kleinkinderen verwennen. Ze was mijn heldin, mijn inspiratiebron en mijn oma. We hadden een speciale band. Ik zat in het eerste middelbaar toen ik te horen kreeg dat ze kanker had. Ze heeft hard gevochten, maar het niet gehaald. De foto’s die in het huis van haar en mijn grootvader hangen, zie ik voor me als ik het gedicht...

Wie ben ik? Twintig paar verveelde ogen staren me aan. Voorstelrondjes: wat heb ik daar een hekel aan. Het is ‘een mogelijkheid om elkaar te leren kennen’ maar eigenlijk interesseert het niemand wat je lievelingskleur is. Om de woorden van de dichter Bernard Dewulf te citeren: Ik snuffel in een leven, kan met alles niets beginnen. Favoriete sporten, namen van huisdieren en geheime talenten zijn al voorbij gekomen. En nu is het mijn beurt: wie ben...

Ik schrijf en dicht over wat ik voel en wat ik zie. Ik zie de wereld en schrijf erover op mijn eigen manier. Het gedicht Credo van Hans Andreus omschrijft exact hoe ik mij voel als ik mijn gedachten neerpen en ze in een gedicht giet. Als je schrijft zijn er geen grenzen, je kan van de wereld maken wat je wilt. Credo is een heel poëtisch, maar duidelijk gedicht over dichters: het gaat kort en bondig over hoe zij zijn en wat zij creëren. Als lezer...

Vaak ben ik alleen. Alsof er niemand om me heen wandelt, dwarrel ik rond om mijn gedachten te verzetten. Afscheid van Gerard Reve en De eenzamen van Bernard Dewulf deden mij eraan herinneren wat ik soms voel als ik alleen ben. Ik voel me eenzaam en denk over de eenzaamheid zelf. Wat doet het met me? Soms denk ik erover hoe niemand naar me omkijkt als ik alleen in de natuur loop. Hoe de voorbijgangers, die ik zelf niet ken, mij voorbij slenteren...

“Jullie mogen een essay gaan schrijven van minimaal 750 woorden en als je het goed doet, dan kun je misschien een prijs winnen”. Jottem! Een tekst schrijven en dan misschien een prijs winnen! Ik zou pas mezelf zijn als ik mijn kostbare tijd hieraan ga verspillen. Dus pak ik met groots enthousiasme mijn ‘pen’ vast om zijn inhoud over dit papier te laten vloeien. Maar dan komen er vragen naar boven: waar moet dit essay over gaan? Wat gaat het leven...