Vaak ben ik alleen. Alsof er niemand om me heen wandelt, dwarrel ik rond om mijn gedachten te verzetten. Afscheid van Gerard Reve en De eenzamen van Bernard Dewulf deden mij eraan herinneren wat ik soms voel als ik alleen ben.

Ik voel me eenzaam en denk over de eenzaamheid zelf. Wat doet het met me? Soms denk ik erover hoe niemand naar me omkijkt als ik alleen in de natuur loop. Hoe de voorbijgangers, die ik zelf niet ken, mij voorbij slenteren zonder te zien dat ik besta. Ik weet soms niet of ik dat fijn vind of dat ik me verloren voel op dat moment. Voel ik me vergeten zoals in het volgend gedicht of voel ik me vrij? Uit Afscheid:

Vergeet mij maar. Doe mij maar weg
uit Uw herinnering.
Tot eens, bij toeval nog, gij leest:
‘in alle stilte plaatsgevonden’,
en schudt het hoofd, en gaat Uws weegs.

Ben ik de enige die zich zo voelt? Dwalen er nog individuen rond die alleen zijn? Die niks zeggen en van wie het bestaan onbestaanbaar lijkt? Zijn zij ook gelukkig of zoeken ze naar contact?
Zoveel gedachten zweven rond, net zoals andere personen rondzwerven op deze planeet die gelukkig lijken maar diep van binnen eenzaam, zijn zoals te zien in het gedicht De eenzamen.
Maar toch is dat niet altijd slecht. Want soms moeten we eens alleen zijn.

De eenzamen bewegen zich onder allen.
Aan hun lakens kleven postzegels
En ze wandelen sprakeloos door onze straten.
Wij kunnen ze wel kennen als talen,
maar niemand lijkt ze te spreken.
In elke taal van hun lichaam halen we ze in.
Soms zijn ze groot en beweeglijk.(…)

Vaak kijk ik naar andere personen en stel me voor hoe hun leven er zou uitzien. Ik kijk naar hun gedrag, naar hun kleding en naar hun gelaat. Dan begint mijn fantasie. Heerlijk om effe weg te dromen. Ook al gaat het niet over mij.
Eenzaamheid zelf is iets fascinerend. Het kan zowel het beste gevoel als het meest afschuwelijk gevoel zijn. Kijk toch uit. Je hebt altijd wel mensen om je heen nodig ook al voel jij je goed wanneer je soms alleen bent. Af en toe is het heerlijk om in je eentje te ontsnappen van de werkelijkheid.

- Quinten, GO! atheneum Gentbrugge