Woensdag 22 mei 2013 zindert het Westergasfabriekterrein in Amsterdam van de poëzie. In het MC theater strijden de finalisten met hun eigen gedicht om de VERS bokalen. Klik hier voor het programma van uur tot uur.

Onder leiding van onze docenten hebben de brugklasleerlingen van Vituscollege Bussum tijdens de lessen Nederlands een gedicht geschreven over een dierbare, mooie, bijzondere herinnering. Vervolgens vormde dit gedicht de basis voor een koffer die zij hebben gemaakt tijdens de lessen handvaardigheid. In de Centrale Bibliotheek Bussum zijn tot en met zaterdag 25 mei de mooiste koffers te zien. Het begint een jaarlijkse traditie te worden, want het is de derde keer dat de koffertjes tentoongesteld worden en dat de leerlingen gedichten voordragen in de bibliotheek. De tentoonstelling Koffertjes met een gedicht werd geopend met een poëzieavond op 24 april. Op de website van de Centrale Bibliotheek Bussum zijn meer foto's van deze avond te bekijken.

Amsterdam is een literair festival rijker: PoëzieRevue XL. Dit evenement staat volledig in het teken van zelfgeschreven poëzie van jongeren van scholen uit alle hoeken van Amsterdam. Dichter des Vaderlands Anne Vegter schrijft voor deze feestelijke aangelegenheid speciaal een gedicht, waarmee PoëzieRevue XL wordt geopend. Het festival vindt plaats van 14 tot en met 17 mei in Theater van ’t Woord (zevende etage van de Centrale Bibliotheek, Oosterdokskade 143, Amsterdam). Bijna 2000 jongeren schreven de afgelopen maanden, onder begeleiding van docenten van School der Poëzie, hun eigen gedicht. Uit elke klas zijn er leerlingengekozen die hun gedicht onder de spotlights mogen voordragen in het theater, begeleid door pianist Polo de Haas en drummer Truus Engels. Artiesten in PoëzieRevue XL De hoofdact van de PoëzieRevue zijn de jongeren zelf. Tussen hun voordrachten door zijn er optredens van onder meer urban dance groep Turn it Loose, de Braziliaans-Nederlandse zangeres Lilian Vieira, zanger/percussionist Derick Stadwijk, gitarist Kees Gelderblom en de dichters Mustafa Stitou, Jos van Hest, Anne Vegter, Ted van Lieshout en Ellen Deckwitz. De presentatie is in handen van rapper en beatboxer André Accord. Aan het einde van elke show bepaalt een deskundige jury wie er met de prijzen vandoor gaan. Turn it Loose in actie... Kaartverkoop Toegang met OBA-pas of Stadspas € 3,75 / normaal € 7,50 (reserveren verplicht). Toegangskaarten zijn verkrijgbaar via de OBA. Programma Dinsdag 14 mei 14:00 uur Met jongeren van het Zuiderlicht College Met optredens van Anne Vegter, Derick Stadwijk, Dansgroep Zuiderlicht, Jos van Hest en Turn it Loose Woensdag 15 mei 11:00 uur Met jongeren van het Wellant College Linnaeus en Westburg College Met optredens van Anne Vegter, Turn it Loose en Derick Stadwijk Woensdag 15 mei 14:00 uur Met jongeren van het Clusius College Met optredens van Anne Vegter, Turn it Loose en Derick Stadwijk Donderdag 16 mei 11:00 uur (uitverkocht) Met jongeren van Open Schoolgemeenschap Bijlmer en Orion College Met optredens van Lilian Vieira, Kees Gelderblom, Ted van Lieshout en Turn it Loose Donderdag 16 mei 14:00 uur (uitverkocht) Met jongeren van Open Scholgemeenschap Bijlmer Met optredens van Lilian Vieira, Kees Gelderblom , Ellen Deckwitz en Turn it Loose Vrijdag 17 mei 11:00 uur (uitverkocht) Met jongeren van het Montessori Lyceum Amsterdam Met optredens van Lilian Vieira , Kees Gelderblom, Ted van Lieshout en Turn it Loose Vrijdag 17 mei 14:00 uur Met jongeren van het Montessori College Oost Met optredens van Jos van Hest, Lilian Vieira, Kees Gelderblom en Turn it Loose PoëzieRevue XL is een initiatief van School der Poëzie en wordt financieel mede mogelijk gemaakt door het Nederlands Letterenfonds en de Dienst Maatschappelijke Ontwikkeling van de Gemeente Amsterdam. Met dank aan de Openbare Bibliotheek Amsterdam.

Maandag 22 april stonden 70 jongeren van het Coornhert Lyceum uit Haarlem op het podium van De Toneelschuur. Aan het einde van een wervelende literaire show, met optredens van Turn it Loose, dichter(es) Ellen Deckwitz die een aantal heel grappige gedichten voordraagt en Marlyn Coetsier, die ontroert iedereen met haar “Harry Harses”, een handpop die verliefd wordt op een foto van een mooi meisje, reikt een deskundige jury de prijzen uit. objecttheatermaker en poppenspeler Marlyn Coetsier De jury bestond uit mevrouw van de Velde (Coornhert Lyceum), Charlotte Wiethoff (Frans Halsmuseum) en Ellen Deckwitz (dichter) bij de ochtend-revue. ’s Middags zaten meneer Jacobs (Coornhert Lyceum), Jos Heeremans (RTV NH) en Ellen Deckwitz in de jury. De jury van de middag-revue De eerste prijs in de ochtend-revue ging naar Aleyna Shahin. Zij schreef het gedicht ‘Eens was ik een mens’. “ Dit gedicht sprong er qua tekst en voordracht uit . ” Aldus de jury. Johanna de Gruyter uit klas 1GA werd met haar gedicht ‘Een groot bad van rust’ verkozen tot winnaar van de middag-Revue. De jury: “Een gedicht waarin zij een zeer herkenbare situatie beschrijft, met een fantastische slotzin” Alle winnende gedichten staan hier De winnaars van de ochtend-revue Een groot bad van rust Ik lig op de groene bank Ik zweet alsof ik doodga Mijn keel is rauw Toch praat ik Ik praat tegen mijn iPod Ik praat tegen een schilderij Ik praat tegen de kerstboom en het eenzame zoutvaatje op de tafel Inademen gaat moeilijk Uitademen ook Mijn haar is een plakje op mijn hoofd Zusje jarig 1e kerstdag 2e kerstdag En een hoop ANTIBIOTICA

Geïnspireerd door kunstenaars van de Dada-beweging schreven ruim 370 leerlingen van het Coornhert Lyceum uit Haarlem, onder leiding van docenten van School der Poëzie, hun eigen gedicht. Op maandag 22 april dragen de jongeren met de mooiste gedichten deze zelf voor tijdens twee wervelende PoëzieRevues op het podium van de Toneelschuur in Haarlem. Aanvang: 11.00 en 14.00uur Aan de revue werken mee: urban dance group Turn it Loose, dichter Ellen Deckwitz en objecttheatermaker en poppenspeler Marlyn Coetsier, pianist Polo de Haas en drummer Truus Engels. Presentator: beatboxer en rapper André Accord. De jury bestaat uit Charlotte Wiethoff, educatief medewerker van het Frans Hals Museum, Caspar Jacobs, docent van het Coornhert Lyceum en Ellen Deckwitz. Bij de PoëzieRevue van 14:00 uur bestaat de jury uit Jos Heeremans, presentator en eindredacteur bij RTV Noord-Holland, Ellen Deckwitz en Caspar Jacobs. De toegang is gratis, wel even reserveren via : info@schoolderpoezie.nl of t 020-3307817.

Op 10 april werd Leo Vroman 98. Zes docenten van de School der Poëzie gaven die dag op het Leo Vroman College in Gouda poëzieles aan brugklassers. Het is de school waar Leo vroeger leerling is geweest en zijn vader natuurkundeleraar. Tot het begin van de oorlog woonde hij in het nabije ouderlijk huis, Krugerlaan 87. De brugklassers zijn die ochtend naar dat huis gaan kijken. Ook zijn ze naar de Karnemelksloot gelopen om zich voor te stellen hoe daar ooit een snelle tram voorbij raasde. Die reed wel dertig kilometer per uur en sleurde mensen met zich mee. Vroman schreef daarover in zijn gedicht ‘Mijn eigen Gouda’: Een grote trein, maar er was ook een kleintje, / dat heette het Schoonhoofse treintje / waardoor men dagelijks werd overreden / en dan zo maar aan het spoor / een of twee benen verloor / die dadelijk overleden. / Ik verbeeldde mij die dood / drijvend in de Karnemelksloot. Leo Vroman. (Foto: Wikipedia) Ik vertelde de brugklassers over Vromans bundel ‘Manke vliegen’. We vroegen ons af hoeveel poten een vlieg heeft. Zes dus. En een manke vlieg? Vijf en een kunstbeen. We schreven en tekenden, net als Vroman, ook manke vliegen: gedichten van zes regels waarvan de vijfde regel geen tekst maar een tekening is. Meestal verbied ik leerlingen om te rijmen, maar moest ik nu zeggen: ‘Geen gerijm, want dat is vaak zo stom’, als Vroman zelf zo overvloedig rijmt? Dus ik zei: ‘Rijmen mag, maar hoeft niet. Als je het doet, doe het dan goed, onverwacht, niet flauw, niet voorspelbaar.’ Dat leverde soms mooi rijmende, manke vliegen op. Waarom moeten we ze schrijven? / Woorden kunnen toch ook drijven? / Waarom toch al die woorden / zoals mama, bloem of moorden? // Waarom hebben ze voor alles iets bedacht? Toch klonken veel rijmloze manke vliegen ook heel goed. Daarom bewonder ik het water / omdat ik niet zo vloeibaar ben / en overal kan stromen / Ik ben geen water maar een jongen // alleen vloeibaar van binnen. Jos van Hest

Poëzie op straat Gisteren mocht ik meelopen met het project 'Utrecht Domstad' van School der Poëzie. Deze organisatie voert in het hele land poëzieprojecten uit op scholen waarbij ze leerlingen laat kennismaken met gedichten en ze ook zelf aan het werk zet. Darja de Wever heeft het programma opgezet voor Utrecht. De afgelopen dagen kregen vmbo-leerlingen van het Globe College op school eerst een inleiding over gedichten en hun stad. Maar ook liedjes, teksten en afbeeldingen kwamen aan bod. De leerlingen kozen er met aandacht de regels uit die hen troffen zoals: aanstormend opspattend water, alleen maar een dropje op mijn knie als ik gevallen ben, zoals ik ziende de zon op het water, na de storm staat ie alleen. Daarna gingen ze met Darja de Wever de stad in en vervolgens maakten ze zelf gedichten. Het is de bedoeling dat een selectie daarvan binnenkort tentoongesteld wordt in het stadhuis. ? Leerlingen bekijken de recente vleugel van het Stadhuis ? Utrecht heeft een rijke geschiedenis en de wandeling is dan ook meteen een cultuurwandeling. Het stadskasteel, de werfkelders langs de gracht, het oude postkantoor, de denkende haas op de Neude, uiteraard de Dom, maar ook de 'walk of fame' waar vaderlandse filmsterren hun hand- of voetafdruk hebben geplaatst. ? ??? In het Stadhuis mochten we de raadszaal bekijken, evenals de grote (gewoontjes) en de kleine (kleurrijke, zoniet edelkitsch) trouwzaal. ??? Kleine trouwzaal Stadhuis Utrecht De meeste pubers verdiepen zich niet vanzelf in poëzie, maar ik gun ze van harte projecten zoals die van School der Poëzie. Zeker in combinatie met wandelingen kunnen ze ervaren dat poëzie op straat ligt, schuilgaat in het alledaagse. Mooi als je ze even met andere ogen kunt laten kijken. Annie van Gansewinke l is schrijver van boeken voor kinderen, jongeren volwassenen. Dit stuk verscheen eerder op haar website.

Op woensdag 10 april lieten jongeren uit de 2e klassen van de Christelijke Scholengemeenschap Buitenveldert zien wat zij de afgelopen maanden tijdens het Landkofferproject hadden gemaakt in een afwisselende Landkoffer PoëzieRevue. Jongeren schreven gedichten over hun dromen (verzonnen en echte) en gaven dit in een houten koffertje vorm. De jongeren kregen een veelzijdig programma voorgeschoteld, variërend van - vanzelfsprekend - de gedichten van hun klasgenoten tot breakdance en beatbox. De voordrachten van de jongeren werden ondersteund door live muziek van onder meer drummer Truus Engels Breakdance door Turn it Loose Aan het einde van de literaire show maakte de jury de winnaars bekend. De eerste prijs ging naar Nina Greijmans uit klas H2B voor haar gedicht Stille Pop. Ruben Overdevest uit klas M2E ging er vandoor met de 2e prijs. Dominique Schut uit klas H2C kreeg de 3e prijs. Alle winnende gedichten staan hier.

School der Poëzie presenteert een poëziedag voor jonge dichttalenten (15 tot 26 jaar) op zaterdag 13 april in Perdu (Kloveniersburgwal 86, Amsterdam). M.m.v de dichters Luuk Gruwez en Ellen Deckwitz. Van 10.00 – 22.00 uur. Wil je met je eigen gedicht, al dan niet met muzikale begeleiding of entr’acte, op het podium van Perdu? Dan kan dat! Meld je dan aan voor deze dag, met in de avond optredens van alle deelnemers. Om 10.00 ’s ochtends start de dag met een schrijfworkshop onder leiding van dichteres en Poetry slamkampioen Ellen Deckwitz. ’s Middags geeft de Vlaamse dichter en VSB Poëzieprijs genomineerde Luuk Gruwez een workshop close reading over gedichten waar zijn hart naar uit gaat. Gruwez presenteert ook het avondprogramma. Publiek is vanaf 19.30 uur van harte welkom. Wel even reserveren via e: info@schoolderpoezie of t: 020-330781. Kosten deelname: € 10,- (inclusief lunch en avondmaaltijd in restaurant) Bekijk hier een video van de NTR uit 2010 over de Poëziedag.

In de lessen voor de gedichtenwedstrijd VERS werken we met de dichtbundels die dit jaar voor de VSB-prijs waren genomineerd. Wijvenheide, van Luuk Gruwez is een van die bundels en zijn gedicht ‘Black Box’, over het verzamelen en wegdoen van memorabilia, raakte me meteen. Want ook ik heb al jaren een houten schatkistje waarin ik herinneringen bewaar. De leerlingen van groep 7 van basisschool De Parachute in Voorburg vonden mijn eerste tanden, de deurknop van een keukenkastje uit mijn geboortehuis en het rolletje mentosjes van twintig jaar oud heel interessant, maar nog boeiender werd het toen ieder zijn eigen black box ging vullen. Wat moest daarin? Foto’s en sieraden natuurlijk. Maar ook een bewaard stukje navelstreng. En de zachtheid van mijn moeders stem, zei een jongen. Die mooie zonsondergang op de plek waarvan ik ben vergeten hoe hij heet, zei een ander. Zo maakten we lijstjes met tastbare en niet-tastbare memorabilia. Daarna koos iedereen één ‘voorwerp’ uit het lijstje om een gedicht bij te schrijven. Een week later ging ik terug naar De Parachute om die gedichten af te maken. Meteen stond er een leerling voor m’n neus met een blikje in zijn hand. Of ik even zijn verzameling wilde bewonderen?

School der Poëzie ging met ruim 120 leerlingen uit de brugklassen van Het Sweelinck College naar het Stedelijk Musuem. Begeleid door een museummedewerker en een poëziedocent bekeken de jongeren kunstwerken uit de periode 1850 - 1960. Daar kozen ze een schilderij uit, waarover ze ter plekke een gedicht hebben gemaakt. Dit gedicht wordt gepresenteerd in een houten kastje dat de leerlingen zelf getimmerd en vorm gegeven hebben. Dit is hun eigen ‘Kunstkast’ geworden. De gedichten en kunstkastjes werden gepresenteerd aan ouders, verzorgers en belangstellenden op vrijdag 22 maart in het Stedelijk Museum. Lees hier het verslag van onze docent Ilonka Verdurmen. VERS GEDICHT OP VRIJDAG Joëll Wighman van klas 1B van het Sweelinck College had ‘De Waterbuffel’ van Jackson Pollock uitgekozen. Een langwerpig schilderij met heel veel kleuren en vormen. Het gedicht dat zij erover had geschreven was zoek geraakt en daarom maakte zij ter plekke een nieuw gedicht: DRUK Muziek Drukke muziek Vrolijke kleuren De lucht is geel en blauw Een waterval Mensen, ze lopen maar rond Een oranje glijbaan die valt stuk Ze had dit kunstwerk gekozen en zelf weer een nieuw kunstwerk gemaakt, geïnspireerd door Jackson Pollock. Ze beschilderde een houten kistje met warme aardetinten en dansende zwarte muzieknoten. In het abstracte schilderij van Pollock ontdekte ze eigenlijk nu pas waar de waterbuffel zou kunnen zijn. Voor haar was het vooral een druk schilderij, met veel beweging, dat haar aan muziek deed denken. Joëll was ingedeeld in een van de groepjes van 12 leerlingen die met hun kunstkastjes onder de arm van kunstwerk naar kunstwerk trokken. Ruim 130 gedichten werden voorgedragen en medescholieren en meesters en juffen vulden streng beoordelingsformulieren in. Ouders, opa’s en oma’s ondersteunden de jonge dichtende creatievelingen. De suppoosten moesten nog een beetje wennen aan al die scholieren die met hun houten kastjes door het Museum renden. De glimlach van Mona Lisa Twee leerlingen die de rondleidingen gemist hadden, mochten zelf een kunstwerk uitzoeken op google. Dat werd de Mona Lisa van Leonardo da Vinci, want ‘die is heel bekend’. De glimlach van Mona Lisa kwam terecht op een grote roze vis en één van de tekeningen van Da Vinci, een menselijke gestalte met uitgestrekte armen, werd treffend nageschilderd in felgeel en gecombineerd met een blikje red bull want ook daarop is deze pose te vinden. Inspiratiebron: kunstenaar Naum Gabo De Russische constructivistische kunstenaar Naum Gabo maakt transparante ruimtelijke sculpturen. In het Stedelijk is een werk van hem te zien dat er uit ziet alsof het een weefsel van witte draad is. Jarco Bezem uit klas 1A won een prijs met zijn gedicht over dit werk van Naum Gabo: De lijn Stilte Ik zie alleen witte lijnen En ik zie ze de diepte in gaan Ik zie er alles in maar toch weer niet Wat zou het zijn? Die ene lijn Worden er meer En vormen Blokken op elkaar Zijn klasgenote Shayenne Nijhove liet zich inspireren door Theo van Doesburg. Ook zij behoorde tot de winnaars. In het schilderij van Van Doesburg zie je op elkaar gestapelde blokken. In haar gedicht heeft ze het schilderij beschreven maar tegelijkertijd op een speelse manier geassocieerd op de vorm en ze eindigt met een vrolijk geluid. In haar kunstkastje schilderde ze blokken en ook haar gedicht is vormgegeven als een blok. Blokken op elkaar Blokken op elkaar allemaal vierkantjes met verschillende kleuren wit, blauw met een groot rood vierkant in het midden. Als ik er naar kijk dan denk ik aan vreugde. Als ik het vierkant zie dan zie ik een buik, een buik erin. Als ik kijk dan denk ik aan een triangel tringeling! De houthakker’ van Kasimir Malevic Een bijzondere presentatie had Santa Roest (1B). Zij had ‘De houthakker’ van Kasimir Malevic gekozen en toen ze haar gedicht voordroeg, bracht ze het schilderij tot leven. Door haar ontdekten sommige toeschouwers voor het eerst de krachtige vingers aan de handen van de houthakker en hoe hij gevangen lijkt te zijn in zijn hout. Ze kreeg een prijs voor haar kunstkastje. De houthakker De man hakt buiten heel veel hout Hij heeft een hakbijl in zijn hand Krak...krak...Rood Geel Groen Grijs en Roze Geen grond geen horizon alleen maar hout en nog eens hout Een hakbijl zo heel puntig, heel groot en scherp Waarom hakt hij zoveel hout Waarom ziet hij geen zon maar alleen maar hout Is er dan geen zon? De man hakt zijn vingers af, maar ze groeien weer aan Prijsuitreiking De prijzen werden uitgereikt in één van de nieuwe studio’s van het Museum. Voorzien van koek en limonade moesten de leerlingen telkens lang wachten tot alle punten op de formulieren waren geteld. Er waren 12 winnaars met hun gedicht en 6 winnaars met het beschilderde houten kastje. Ilonka Verdurmen

Jongeren van verschillende scholen uit Amsersfoort bezochten de tentoonstelling Space Drawings in KAdE (Kunsthal in Amersfoort) in het kader van het project Kunstgedichten. Ze kregen een rondleiding door de tentoonstelling waarna ze bij een zelf gekozen werk een gedicht schreven. Dit project is een samenwerking tussen Kunsthal KAdE, School der Poëzie en Scholen in de Kunst. Lees hier het verslag van onze docent Ilonka Verdurmen. Een kunstwerk als een spinnenweb van roze draden die kronkelen over de vloer en de muur. Beeldend kunstenaar Ronald de Ceuster inspireerde jongeren uit Amersfoort tot heel verschillende interpretaties. Sijko-Jan van GSG Guido de Brès zag er een ‘netwerk van lijnen uit de spuitbus’ in, ‘Een keer bewogen, daarna voor altijd stil.’. Heleen, van ’t Atrium, stelde zich een roze spin voor, die langzaam naar boven loopt en ‘z’n web langer en langer’ maakt. Roy, van het Corderius College, ziet de frustratie van het web, alsof ‘een boze wolf er doorheen is gerend’, ‘alsof een suikerspinmachine is ontploft’. Marit, ook van ’t Atrium, beschreef het kunstwerk vanuit de vloer: Haar gedicht eindigde als tweede. Jantine Kremer, gastconservator van de tentoonstelling Space Drawings in Kunsthal Kade en Ilonka Verdurmen van School der Poëzie beoordeelden samen de gedichten. 150 Jongeren deden mee aan het project waarbij Scholen in de Kunst uit Amersfoort, Kunsthal Kade en School der Poëzie samen werkten. Op maandagen, als de Kunsthal voor het gewone publiek gesloten is, kregen de jongeren een rondleiding door de tentoonstelling. 11 Kunstenaars toonden ruimtelijke installaties die op verschillende manieren verband houden met tekeningen. Ze gebruiken hout, ijzerdraad, boomtakken en andere materialen om van het platte vlak de ruimte te betreden. Aan de hand van schrijfopdrachten van poëziedocent Mieke Vermeulen gingen de scholieren uit de tweede en derde klassen van de mavo en het vmbo niet rijmende gedichten schrijven met het beeldende werk als bron van inspiratie. Het paard Een zwarte ruiter op een paard met metershoge poten van Katharina Galland inspireerde Arnout van het Cordelius College tot een gedicht dat in zijn vorm het beeld weerspiegelt: Het paard Hij is de baas Op grote stelten Is mooie kunst De stokken De stokken De stokken De stokken Ik dacht zelf aan kermis Waarom staat het paard op stelten? Hij is toch al groot genoeg Why tell me why De ruiter mag een hoge hoed Een zwarte ruiter op een paard met metershoge poten van Katharina Galland Voor Kelsey (’t Atrium) is het een sprookje: Het sprookje Daar is hij dan eindelijk, de prins op het witte paard Hij is helemaal in het zwart, net als het paard Hij, met een roos in zijn mond en een ring in zijn hand Hij, die voor mij zo ver heeft gereisd Die glans in zijn ogen, die warme gloed Dit is juist, dit voelt goed Want hij is de ware die ik eindelijk heb ontmoet Terwijl de zwarte ruiter op zijn paard bij Yvar (’t Atrium) hele andere associaties opriep: De zwarte ruiter Zwart, groot, edel Bereden, met aanzien De schaduw bedekt het land Het rent door het wit Niemand weet precies wat het is Niet alle kunstwerken werden door de jongeren uitgekozen. Het moeilijkst had het werk van Sui Jianguo en Liang Shuo het. In de Foyer hing ook een foto van ander werk van Sui Jianguo. Hij werkt in Amersfoort aan een werk voor de nieuwbouwwijk De Bron, waar hij een zandkiezel uitvergroot tot een enorme berg. Op een foto zie je een piepklein kiezelsteensteentje dat hij in zijn hand houdt en dat de basis biedt voor een reusachtige, stenen sculptuur. Maar voor Space Drawings creëerde hij, samen met Liang Shuo, een ‘inloopkast’. Een wand vol spullen met ‘ski’s in een la’ en ‘oude voorwerpen, netjes naast elkaar’. Op de achterkant staan de woorden ‘Yes we can’. Het is ‘een soort van lange muur’ met ‘printers en kookplaat’. Anne Masselink van Kunsthal Kade is blij dat de leerlingen vrij waren om te kiezen. “Het is meteen duidelijk welke kunstwerken hen niet aanspraken.” Uit de 150 gedichten werden 15 gedichten geselecteerd en deze jonge dichters werden met hun ouders, klasgenoten en docenten uitgenodigd om hun werk in de tentoonstelling te presenteren. Staande bij ‘hun’ kunstwerk lazen de jongeren hun gedicht voor en het publiek luisterde met grote belangstelling. Al luisterend keken de bezoekers door de ogen van de dichter en ontdekten de installaties op verschillende manieren. De winnares Winnares werd Roos van het Guido de Brès met een gedicht over de installatie van Marisa Rappard. Roos van de Guido de Brès In haar gedicht kwam het thema van de tentoonstelling het meest tot uiting en zij verwoordde heel poëtisch wat verbeeldingskracht vermag: Lijnen in mijn hoofd? Schetsen een wereld van verlangen? Verbinding van verhalen Een kaart van avontuur? Neem me mee op reis? En ? Toon me? Jouw mysteries? Sleur me mee? Jouw ruimte in? En we verdwijnen In vergetelheid? Voor heel even? Of altijd misschien Roos - bij het werk van Marisa Rappard