Oogkleppen houden me weg van wie ik wil zijn. 

Oogkleppen gemaakt van gedachtes, 

stemmen van de onzekerheid. 

De stemmen zorgen voor een harde, 

scherpe piep die door mijn oren suist. 

Als een kaarsje brand ik langzaam weg. 

Ik voel me zo onvrij 

als een vogels zonder vleugels. 

Het leven drukt mij omlaag 

alsof ik probeer te zwemmen met gewichten. 

Een onbewuste glimlach 

die mijn echte gevoelens wegjaagt. 

Wat zouden mijn echte kleuren zijn 

onder al het grijs? 

Laat ik de teugels in handen nemen, 

zodat het paard ‘het leven’ rustig wordt.