Eeuw van de nacht
Gebouwen zo hoog als stenen bomen. Grond is zwart en leeg.
Duizend bruggen, overbodig. Rusten in eenzaamheid.
Zwarte bomen huilen als mensen die alles kwijt zijn.
De geur van as.
Het stapt met zijn hoeven in het zwarte stof.
Dwalend, eenzaam als een cactus.
Alle groen is zwart. Alleen gevangenen leven in vrijheid.
Het draait zich om.
De sterren zien de witte stippen op zijn rug. Net sneeuw.
Altijd verdwenen. Breng het licht aan de hemel terug.
Het kijkt omhoog en huilt.
Roept om hoop.
Geïnspireerd door Peter Verhelst
MLA