Mijn boosheid spettert rond als water

Altijd houd ik mijn emoties voor mijzelf

Ik bouw muurtjes en mijn onrust zucht

Door te huilen verlaat mijn pijn mijn lichaam

Ik voel me kwetsbaar als een veer

Jij probeert te helpen

Maar ik doe koud alsof ik bevroren ben

Soms voel ik me vreugdeloos 

Als een kale vlakte zonder uitgang

Geen uitgang, dat is wat mij raakt

Houdt dit ooit op?

Ik probeer te binden maar

ik raak in de knoop als draden

Bang zijn om te hechten 

en losgelaten te worden

Ik sus mijn emoties 

en ga royaal door