Opstaan, school, huiswerk, slapen en opnieuw. Als kind trotseerde ik deze regelmaat vol verwachting. Opstaan, stage, thesis, slapen en opnieuw. Ik geloofde dat het geheim van de toekomst in de dagelijkse routine zat. Keer op keer overleefde ik de herneming van opstaan, werken, huishouden, slapen en opnieuw. 
Anna Enquist schreeuwt het uit in haar gedicht Ontsnappen: 

In de kooi van dag en nacht, 

de kooi van de boodschappen, 

blikjes bier, de betere baan. 

Ik kan mezelf niet meer bijhouden. De jaren verdwijnen, spoorloos zijn ze op zoek naar het doel van het leven. Ik houd me verkrampt vast aan de routine en de verwachting van de samenleving. Ik voel me zwaarmoedig, mislukt, uitgeput. Is dit het leven waar ik altijd van droomde? 

Romantische koffiedate, reis naar Dubai, 35ste verjaardagsfeest, gloednieuwe auto, sfeervolle selfie, zo pronk ik met mijn ogenschijnlijk leven op Instagram. 

In de kunstkooi van het fotoalbum, 
van de liefde. In de kunstkooi, 
in de kooi van het weten. 
 

Deze stralende illusie van mijn leven laat me de sleur vergeten en de kijk van de 

samenleving waaraan ik me verkrampt vasthoud. 

Ik zie de tralies van mijn toekomst. Ik lonk naar een droombeeld. Vanwaar de haast en de angst om dingen te missen?

Ik wend mijn blik af en kijk naar de letters van deze tekst. 
K. Schippers illustreert met zijn dichtstuk Zwart:

Zie van deze letters,
die u hier leest,
heel even alleen maar

Het zwart of elke
betekenis is weggeglipt.

Staketsels en rondingen,
meer niet.

Bekijk ze
als een vijfjarig kind
dat nog nooit
iets heeft gelezen.

Verwonderd kijk ik rond. Is het niet buitengewoon om gewoon gewoon te zijn? Misschien is er wel voldoening te halen uit dit gestructureerd leven? Ik laat mij kennismaken met de simpele schoonheid van het waarachtig eenvoudige leven. 

Ik hef mijn hoofd en kijk naar het zonlicht dat door de bladeren van de bomen schijnt en overlappende lagen van licht en duister creëert. Ik sta even stil en luister naar het kwetterende geluid van de vogels in de prille ochtend. Ik neem de geur van mijn dagelijkse koffie en de versleten textuur van mijn favoriete boek op. Met een onverstoorde glimlach geniet ik, in harmonie met mijn dagelijkse routine.  

*(Japans voor: zonlicht gefilterd door de bomen valt)