Het leven loopt nooit van een leien dakje. Soms win je de loterij en soms ben je dakloos, het is een pure kwestie van toeval. Het corona jaar 2020 kenmerkt veel pijn en donkere gedachten voor mij, met als voornaamste plaats het ziekmakende huis.

Rond mijn verjaardag ben ik opgenomen op intensieve zorgen. Na zeven dagen kon ik eindelijk voor het eerst uit mijn bed om mij Onder de douche te wassen. Ik voelde me een moment verlost van alle infusen en ziekmakende medicijnen en ervaarde een nietszeggend gevoel van geluk. Privacy was onbestaand, er was niet eens een toilet aanwezig. Hierdoor voelde ik me in de fleur van mijn leven 24/7 afhankelijk van iemand voor elke denkbare taak.
Uit het gedicht Onder de douche van Mieke van Zonneveld:

Ze zet me op een kruk onder kletterend water.
Fantoomgeluk, ik kwispel met mijn afgeknipte staart.

Zij waakt, zij gaat niet weg. Alleen als ik moet plassen
in een bakje en dan nog: haar blik wacht om de hoek.

Na het ziekenhuis begon mijn echte gevecht tegen het Verdriet en de onmacht. Verdriet van Toon Tellegen toont de krachtige, opslorpende emotie die verdriet voor mij was.

(…) het verdriet is zo groot dat hij er niet overheen kan kijken,
en doorzichtig is het nooit.

Ook toont het de toegankelijkheid van verdriet in het dagelijkse leven, doordat de dichter veel alledaagse situaties beschrijft. Het kan quasi op elk moment van de dag je leven binnensluipen en het op zijn kop zetten.
Na mijn ziekenhuisopname werd het mij verboden om mijn hobby’s te doen, het werd mij verboden om naar mijn nieuwe school te gaan. Het werd mij zelfs verboden om troost te zoeken bij mijn vrienden en familie na mijn traumatische ervaring. Dit gaf mij veel verdriet. 
Het slot van het gedicht van Toon Tellegen:

Ver weg, in een sloot of op een drassige plek
onder populieren
of achter een scheve schutting tussen oude autobanden,
speelgoed, resten van vuur,
gooit hij het neer
en fluitend loopt hij terug naar huis. 

Ook traumatisch verdriet is een emotie die je kan overwinnen, zoals in de laatste zin van het gedicht staat, en fluitend loopt hij weer naar school. Als de wil aanwezig is, is het mogelijk om je verdriet een plaats te geven om wederom te genieten van de fleur van je leven.

Debat en essay 2022, Kopergietery Gent, voorronde Gent
6 HW - Atheneum Gentbrugge