Koerden, altijd onderdrukt,

buitengesloten vanaf het begin

we brengen altijd onze stem uit

we kijken naar elkaar, luisteren naar elkaars stem

we staken tot we weer kunnen schreeuwen,

tot we niet meer kunnen, we staan sterk

in onze schoenen maar ook met verdriet

mijn ouders zijn gevlucht, samen met mijn familie

mijn oma heeft het niet gered

daarover heeft mijn vader verdriet tot vandaag

De Amerikaanse soldaten en de Pesmarges hebben gestreden

Sadam was de man die dit veroorzaakte, tot 2005

de man die de Sjoeinen haatte, vergiftigde ze met gas

Ze hadden onrust, doken onder in de bergen

verdriet, als de tranen van een klein meisje

lucht die zo donker werd van de vergiftiging

als een donkere droom