Het is doodstil.
Je hoort geen mensen, dieren of insecten.
Ik zie veel stenen en bomen.
De wind waait en waait.
Het is doodstil.
Kon ik er maar met iemand over praten.
Ik voel me zo alleen
sinds jij niet meer leeft.
Het is doodstil.
Wat moet ik doen?
Mij herinneren hoe gelukkig je leefde?
Wat moet ik doen?
Horen hoe stil je bent?
Wat moet ik doen?
Weten waarom je zo snel stierf?
Ik weet niet wat ik moet doen zonder jou.
Maar één ding weet ik wel:
er is geen leven zonder jou.
Het is doodstil.
De dood heeft je op je plek gelegd.
Volgens mij heb ik genoeg gezegd.