Van mijn teen tot aan mijn kruin

gaan rillingen van angst door mij heen

Nu ik hier sta

kleurt mijn gezicht witter dan voorheen

mijn voeten aan de grond geketend

mijn handen in mijn zij, zo zwaar als lood

is mijn mond dichtgeritst

voel ik me niet meer vrolijk

voel ik me eerder dood

Ik sta hier als individu

Ik sta hier en dat is de realiteit

En nu ik hier sta

raak ik mijn angst niet kwijt