Je vleugels
Fluitend in de wind
en je instrumentale gewapper
is bijna onhoorbaar

Maar hij gaat te voet
Als een eerlijk persoon
langs het uitgewandeld modderig pad,
het rood-bruin van het bos, en
tot bij de brug

Daar vond hij je met zijn blik
En hij ziet je neerkomen

op de overblijfselen van de verbindingen