Een kille kamer, koud

De muren grijs en een matras, het is wit

De kleur rood van het bloed…

maar het is niet van mij

Het geluid van deuren die dicht worden gesmeten

en mensen die gillen

Het harde geknal van pistolen

De gedachte aan het pistool…

Het doet me pijn

Ik zal de blik die ze me gaven nooit vergeten

Ik wens dat ik het nooit gedaan had

maar het haalt niks uit, ik ben er nog

Mijn handen die nog trillen, mijn ogen die dicht zijn

Mijn armen vol met bloed

Zo kil als de nacht zijn de mensen hier

Als ik nou nooit dat pistool had aangeraakt

Had ik het maar nooit gedaan,

het harde geknal dat nog in mijn hoofd zit

Ik mis het geluid van de vogels en de kleuren van de bloemen

… had ik dat pistool  maar nooit aangeraakt

Ik ben een monster