Laarzensporen
schreeuwen, laarzensporen
ongedempt, schreeuwend en krijsend.
Verdriet daalt langzaam neer
de astatiumverlichte stallen verduisterend
waar achter glas-in-lood ramen
de dieren schuilen, schietgebedjes fluisterend.

Verdriet en angst worden versterkt 
door de eindeloze regenval
en het getik op het glas-in-lood 
fluistert ontmoedigende woorden in.

Boomtakken trillen
van angst, hun trots gekrenkt
angstig voor het vallende water
met regenwater doordrenkt.

In het eindeloze
natvertrapte niemandsland.

Inspiratie: H.H. ter Balkt