Promise

 

Promised myself to write a letter

with shaking, turning hands

and tobacco stained fingers

 

My lips and words, stumbled over themselves

while you bit yours, no words fell out

Shades of black and blue

mottled your china-white neck

a conversation not worth having

 

You said you liked to lie in your bed, your nest

You left the house about once a  month

Barely there, rush and rapid fading

 

I liked to imagine our hands could melt into each other

We would be still while delicate rain could dance

a performance for our staring eyes

 

I was fainting, falling, forgotten

 

I still see shades of green and blue

in the eyes I never really knew

 

 

Belofte

 

Beloofde mezelf een brief te schrijven

met trillende, draaiende handen

vingers vol nicotinevlekken

 

Mijn lippen en woorden tuimelden over elkaar

terwijl jij op de jouwe beet, geen woord viel uit

Schaduwen van blauw en zwart

bedekten jouw porselein - witte nek 

de moeite van een gesprek niet waard

 

Je zei dat je graag in je bed lag, je nest

Je ging ongeveer een keer per maand de deur uit

nauwelijks daar, als drukte en gedrang verdwijnen.

 

Ik stelde me voor hoe onze handen met elkaar zouden versmelten

we zouden stil zijn terwijl fijne regen een ballet

kon dansen voor onze starende ogen

 

Ik verloor mezelf, viel, vergeten

 

Ik zie nog schaduwen van groen en blauw

in de ogen die ik nooit werkelijk kende

 

 

Versprechen

 

Versprach mir einen Brief zu schreiben

mit zitternden, drehenden Händen

und tabakfleckigen Fingern

 

Meine Lippen und Worte stolperten über sich selbst

während du auf deine gebissen hast, fielen keine Wörter heraus

Schwarz- und Blautöne

sprenkelten deinen porzellanweißen Nacken

ein Gespräch, das es nicht wert war

 

Du sagtest du liegest gerne in deinem Bett, deinem Nest

Du verließest das Haus ungefähr ein Mal im Monat

kaum dort, wenn Hektik und Gedränge schwinden

 

Ich stellte mir vor unsere Hände könnten miteinander verschmelzen

Wir wären still während feiner Regen ein Ballett

vor unseren starrenden Augen aufführen könnte

 

Ich verlor mich, fiel, vergessen

 

Ich sehe noch immer Grün- und Blautöne

in den Augen, die ich niemals wirklich kannte

 

 

Hazel Bergeron-Stokes
2e Prijs
Y'POETRY Revue Voorronde Londen