Verdronken in mijn lichtpoorten
Verdwaald in de schimmen van mijn bestaan
Gedoopt in golvende gedachtenmeren
Dwalend tot de stemmen ons vangen

Ik verberg mijn heden vloeiend zichtbaar,
Teken schaduwstromen in je huid
Verover elk stukje in stilte
Mijn gedachtenstroom is een schaal van goud

En je baadt in eigen zielslicht
Je ogen diep als schijnen in een schacht
Mijn woorden sloegen stuk tegen jouw ogen
In de kern van de laatste Nacht.