Ik zit met opgetrokken schouders achter mijn tafeltje
Mijn handen liggen als vuisten voor me
Ik weet dat ze komen, komen lachen
De juf praat met een dikke moeder, let niet op
Ik voel dat ze gaan komen
Het wachten is het ergste
Opeens voel ik een hand, ik weet van wie hij is
Hij trekt me naar achteren
Ik kijk ondersteboven in zijn gezicht
Ik zie ook mijn ?vriendinnen? ondersteboven met elkaar
praten en lachen
Hij laat los, ik val achterover en hoor gelach
Ik kom overeind. Ik huil niet, de tranen zijn al jaren op
En de juf praat nog steeds met die dikke moeder