Geheime sprookjes als zachte rozenblaadjes
In de weide.
Dronken bloemen met roem stotterend
als een gier.
Mijn god is gestorven, maar wie zal
de bloemen verlossen?
Bloemen zo alleen, zo zelfstandig als
water in de woestijn.
De tulpen zo krachtig als een hengst,
rozen zo verleidend als een verliefd hart.
De winter betekent het einde voor de O
zo mooie bloemen. Maar niet voor lang.
De winter vertrekt als een stinkende
wolk en achter de enorme heuvels verschijnen
de nieuwe stralende en betoverende bloemen.