De confrontatie van het allereerste begin, het bankje bij de waterval
Gevoel zo tegenstrijdig, de pijn van de liefde zo sterk als bij ?t verlies.
De eerste keer van die hoge duikplank springen, volle gedachteloze
overgave
Symfonisch gelach in ?t duister, het bankje bij de waterval.

Wild, zoekend, naar die ene rusteloze stilte, die ene nacht zo dichtbij
Jij veranderde mijn grenzen, de richting van mijn zoektocht, mijn zijn
Het inzien van de logische innerlijke rust, die ene nacht, zo dichtbij
De behoefte van de hunkering, chocola, jij en de warmte van mijn pijn

De strepen vervagen, maar niet de sierlijke littekens in mijn herinnering
Van het bankje bij de waterval

Inspiratiebron: Dirk van Bastelaere