Vertrapt door vele voeten
lig jij daar in de grond
in verdriet gezonken
vergeten, alleen

Vroeger had je een gezicht
ogen als een zee van pijn
een mond die kon spreken
kon spreken van verdriet
niemand heeft het ooit gehoord
vergeten, alleen

Ooit ben je gaan liggen
versteend door de kou
verscheurd en gebarsten
ik leg mijn oor op jouw buik
ik luister
je buik is vol van verlangen

Beeld: Thinking about life
Kunstenaar: Liesbeth Challa