Een blauwe fiets, neergegooid in het mistige weiland
Ik lig in het gras, de ogen gesloten. Mijn haar is los
Zwanen vliegen langzaam over, een paard hinnikt
De verten vervagen*
Het zou voor eeuwig moeten zijn
Mijn haar is nat van de mist
Ik ben als een blaadje in de wind
Het zou voor eeuwig moeten zijn