Congo mijn land
Congo mijn leven

Elke keer, elke dag, elke week, elk jaar
denk ik aan mijn land
Ik kan eten, drinken, spelen, lachen, toch
is het niet genoeg
Ik moet altijd over mijn land denken
Mijn land blijft mijn land
Elke ochtend, middag, avond
denk ik aan mijn land
Ik zit uren te denken en huilen
Mijn hart doet pijn
Ik vraag me af wat het doel van deze oorlog
is of kan zijn
Elke dag, elke week, elk jaar gaan mensen dood
Alles gaat stuk, bomen vallen af, huizen gaan stuk
Mensen worden verkracht
Kinderen, opa, oma, vader, moeder, de hele familie
wordt gedood
Ik vraag me af waar dit naar toe gaat
Ik ging de trap van het vliegtuig op
Ik kon niet achterom kijken
Ik verlaat mijn land alsof ik een crimineel ben
Dat doet mij pijn
Zonder afscheid te nemen van mijn vrienden,
familie, kennissen