het kind dat in mij groeit is niet van mij

ik ben haar zelf

het kind groeit passend in mijn eigen lichaam

aan de rand van haar bestaan

grenst de kust van het mijne

haar haren groeien niet langer dan ik de mijne kort knip

haar lichaam groeit niet zwaarder dan mijn armen kunnen dragen

het kind bestaat aan de grenzen van mijn zijn

maar als de zon hoog staat en de stille ruimte zwijgend wacht

vormt haar schaduw zich naar de mijne, strekt ze zich uit

en ik laat haar, zacht

mijn binnenwereld verlaten via het licht dat het donker ontmoet

ze vormt zich passend naar de echte wereld

ze leert van mij hoe leven moet