Woestijn
Een strak, dik touw gebonden om mijn handen
Een grote, open ruimte, gevuld met zand
Op de grond een lege fles water
De zon die me verdrietig aankijkt
Ik stond op en viel voorover
Mijn benen waren ook vastgebonden
Ik wist niet waar ik heen moest
Wat ik wist is dat ik hier nooit meer uitkom
Mijn aandacht werd getrokken door een
zacht gezang dat steeds luider werd
Er naderden honderden vogels en een
grote gouden zwaluw spreidde zijn vleugels
open en droeg me naar mijn thuis
Ik droom dat dit nooit meer gebeurt
Inspiratiebron: Romance van Yasser Abdel Latif
Hervormd Lyceum West