eens was ik machtig en groot
mijn hart droeg miljarden mensen, organismen en mysteries
ik danste rond mijn as en vloog rond de zon
tot ik langzaam verging
het gewicht van mijn leven werd mij te zwaar
langzaam ging het tegen mij werken
het voelde alsof mijn huid van me af werd getrokken
stalen speren recht door mijn hart gestoken
ik kon niet meer ademen
mijn hart werd doordrenkt met mijn eigen gif
ik werd kleiner en kleiner
tot ik bijna niets meer was
ik vervormde, kreeg armen, benen, voeten, oren
ik ben nu klein, teder en onschuldig
ik zweef in een donkere stilte
er is niets behalve ik
voor maanden, eeuwen, jaren
voor altijd