Het huis staat stil

onder een hemel die ergens anders lijkt

Buiten is het nacht

maar binnen zweven wolken

alsof de lucht is blijven hangen in een gedachte

De bomen zijn donker

De ramen zwijgen

en toch brandt er iets

een klein lichtje

dat niet opgeeft

In het hoofd van stilte

hangt de dag nog zachtjes na

Alsof tijd en ruimte elkaar vergeten zijn, voor even

en alleen de droom nog ademt