Wanneer de wind je raakt zo vurig als een gebroken hart

Het zicht van gekleurde huizen in Galway die binnen stromen

De zoete klanken van je moedertaal

De stenen muren die het levende werk laten schijnen in de weilanden

Geuren die zo overheerlijk zijn dat je in de hemel lijkt te zijn

De begraafplaats die nooit zo eenzaam heeft geleken

Bewoners’ glimlach, vriendelijkheid die een lach op jouw gezicht tekent

Het missen van je moederland zoals nooit te voren