Ik ben een jongen
Diep gezonken in de zee
Ik ben helemaal alleen
Wie komt met me mee

Het leven in Amsterdam is hard
Het is wel mooi
Maar het voelt als een diep, donkner gat

Ik ben wie ik ben
Ik heb gevoelens
zoals niemand me kent

Wat ik wil worden
komt vanzelf
Ik hoop maar niet
dat mijn toekomst het bederft

Dit is het gedicht wat ik rijmde
Ik ben een jongen in Amsterdam
en tot slot is dit het einde