Daar word je neergelegd in de stille,warme ruimte van de kraamkamer.

Daar begint ons verhaal.

 

Het ziekenhuis is niet alleen genezing, niet alleen kamers en muren.

Het is meer.

In elke kamer leeft een ander verhaal,een ander hoop,een ander begin en een ander einde.

 

Het duurt negen maanden om op deze aarde  te verschijnen,en soms maar paar seconden om haar weer los te laten.

 

Mijn moeder is misschien geen dokter, maar ze hoeft mij alleen een knuffel te geven en pijn schaamt zich om te zijn. In haar armen verliest pijn zijn stem.

 

Zoals tulpen openbreken, niet omdat deze wereld veilig is maar omdat ze klaar zijn voor het proces: het groeien,

                                het breken,

               en het durven  bloeien,

               ondanks alles