Ik

Ik opende mijn ogen en keek rond ik herkende het een beetje.

“Waar ben ik? Waarom doet mijn hoofd zo veel pijn?”  zei ik.

“In mijn kamer” kreeg ik als antwoord. Was dat Jeffry? Ik probeerde te draaien maar kreeg een enorme schok door mijn lichaam. “Je moet niet zo veel bewegen” zei hij weer, ik draaide mijn hoofd en zag Jeffry staan “Wat is er gebeurd?” vroeg ik hem en kreeg geen antwoord terug ik hees mezelf omhoog, zo sloom mogelijk zodat ik geen pijn zou krijgen. “Layla je hebt heftig zitten drinken omdat je moeder je uit het huis heeft gestuurd”. Ow ik herinner me weer, ik was uit huis gestuurd

-flashback-

“Mam, pap kunnen jullie even naar beneden komen, ik moet jullie iets vertellen”.

“Wat is er lieverd” mijn vaders stem was nogal zwaar waarschijnlijk omdat hij net wakker was.

“ik wil jullie wat vertellen”. “Je kan ons alles vertellen, lieverd, dat weet je toch”

“ Ik vind jongens niet leuk en dat gaat waarschijnlijk altijd zo zijn”.

“Ach dat zeggen ze allemaal, je zult gewoon moeten wachten tot je de ware vindt”. Mijn moeder klonk nogal onzeker en nogal angstig als of ze wist dat het niet daar over ging.

“Mam, ik bedoel dat ik ze nooit leuk ga vinden omdat ik meisjes leuk vindt”. Het moment dat ik dat zei was ze stil. Secondes gingen voorbij tot dat mijn moeder opstond. “Dat kan niet, het mag niet, god heeft je niet zo gemaakt, ik heb je niet zo opgevoed”.

Daar is het weer ‘god’, wie is hij eigenlijk ?

“Mam, dit is niet jou schuld-“.

“STOP! Ik wil het niet horen, ga weg. Ik wil je niet hier hebben, straks maak je je broertje ook zo gek”.

Ik was boos. “Ik zou hier toch niet blijven!!”

En ik rende weg naar Jeffry. Hij snapt mij wel. Ik had niet zo een sterke haat verwacht van mijn moeder.

-einde flashback-

Er werd geklopt op de deur en Jeffry ging open doen. Ze kon het niet helemaal volgen maar ze hoorde wel een mannenstem zeggen ”Kan ik even met haar praten?” waarop Jeff antwoordde met een “okay, maar heel even, ze heeft nog steeds hoofdpijn”. Mijn vader liep door de deur en keek me een beetje schuldig aan, net een hond met zijn staart tussen zijn benen. ”Wat doe je hier vader?” “Ik kom je  vertellen dat ik…” en hij was stil ik werd onrustig maar wachtte nog steeds tot hij iets zei. “Het spijt me van je moeder en dat ze jou er uit heeft gestuurd dus ik kwam zeggen dat als je het niet erg vindt, je bij mij zou kunnen wonen”. Ik was verbaasd en bleef stil. Het leek als of hij begon te twijfelen want daarna zei hij: “Het hoeft niet, alleen als jij er okay mee bent want het maakt mij niet uit of je gay bent of niet, je bent mijn dochter en ik hou van jou zoals je bent”. Ik begon te lachen en liep voorzichtig naar hem toe om hem te omhelzen. “Tuurlijk zal ik met je mee gaan ik hou ook van jou pa”. De volgende dag zijn we naar zijn nieuwe huis gegaan na dat ik Jeffry nog even dag had gezegd.