Laat mij daar maar liggen

laat mij met rust

ik zwaai maar door een venster

zwaai je nog eens terug

ik lig alleen

denkend aan vroeger

denkend aan toen

ik hoor je hier

ik voel je daar

ik staar maar in de leegte

het niets

ik wil je vergeten

en ook weer niet

met gesloten ogen hoor ik je stem

een stem die er niet is

die nooit heeft bestaan