dat we onzichtbaar waren, dat niemand me zag
m'n handen voor mijn ogen, iedereen weg
zoals ik danseres was, m'n ogen dicht en muziek aan
zwieren en zwaaien, alsmaar in het rond
been omhoog, nog een keer
net zo hoog als de maan

ik hield van springen, verstoppertje op de hoek
dansend naar de verstopplek, billen hen en weer
niet schreeuwen! Niet in boekjes kleuren! Niets mag
ik moet m'n bord leegeten, misselijk van de zuurkool

Inspiratiebron Anne Vegter