Niemand kan blijven en niemand kan gaan

De zon gaat onder, de fakkels branden

Het water kabbelt, er is gelach

Kon het maar voor altijd zijn

En niet achterblijven in een herinnering om langzaam

vergeten te worden

De warmte die als een wolk in de lucht zweeft

Het is een troost van een eigenlijk treurige avond

Want niemand kan blijven en niemand kan gaan