Gesmolten chocola in het zonlicht
De grote ogen, zoals gesmolten chocola in het zonlicht
de glinsterende oogjes, als een spiegel waar ik in kijk
Die grote ogen, waar de zon zich in weerkaatst
vertelden mij verhalen, al sprak je zelf niet
Dat waren de tijden, gekleed in dat jurkje
Op die vloer waar we speelden, waar we opgroeiden
Zo jong, zo klein, met een lief en vredig gezicht
Maar vooral de ogen, stralend als een zon
Zoals de zon hier door het raamkozijn schijnt
Zoals we daar speelden, in een wolk van geluk
met de zon in onze ogen, maar nee, pijn hebben we niet
Die tijden zijn voorbij, de tijden waren het beste
hoe dan ook, de vriendschap blijft bestaan
Het zegt genoeg, die foto op mijn schoot
zij is de beste, mijn tweede ziel, mijn tweede ik,
zij is van mij, en blijf onthouden
De vriendschap was onsterfelijk en zal zo altijd zijn
De vriendschap was onsterfelijk en zal zo altijd zijn
1e Prijs
Caland Lyceum
