De tijd heeft zich een kade aangemeten

maar liever nog dan daar wakker te

worden, lopen wij windkracht de haven in

en kijken hoe jij het schuim van de zee

ontwijkt, tenslotte uit het zicht verdwijnt.

iemand zegt dat er op drijvend hout niet

dood te gaan valt, maar ik hoor enkel het

schampen van schepen. wanneer de avond

zijn stilte teruggevonden heeft, kunnen we

de deur op een kier zetten als een ademtocht.

tot het zover is, raken we kant noch wal.

Inspiratiebron Lidy van Marissing