zonder titel

Wil je even luisteren?

krabbend met mijn vingernagels op een schrale plek

plofte ik neer

op een stoel van linnen stof

ik keek naar voren en zag haar gezicht

onder haar oog een traan bungelend

olieblauw van verdriet

op mijn huid voelde ik een wrijvende beweging

ik hoorde haar sniffen

lieve schat, kijk naar mij. Wil je even luisteren?

Mijn beste vriend, zijn brandstof is bijna op.

Ik keek naar haar, ze keek weg

Aan haar mond ontsnapte een zucht

Vertwijfeling en angst, daar toen,

in die witte kamer, voor altijd

onherroepelijk

Inspiratiebron: Peter Verhelst