Een klein meisje van een jaar of negen

in de speeltuin om de hoek, alleen

de zon scheen fel

vogels vlogen langs de wolken, hoog

en ik zat daar op de schommel

schommelen, schommelend, geschommeld

Zal ze straks weer komen

samen spelen, schommelen

heel hoog, naar de wolken

hoog, net als de vogels

hoorde ik iets, stond ze daar

om de hoek, in de tuin

ze stond daar. Om de hoek

staarde naar de schommel

wedstrijdje schommelen, net als

gisteren

een reisje naar de wolken 

Inspiratiebron: Willem Jan Otten, genomineerd voor de VSB Poëzieprijs 2012