ik staar dromerig naar het lege blad

voorzichtig zet ik mijn pen neer

dit is het moment

waar iedereen ongeduldig op wacht

zenuwachtig hef ik mijn stem

de zaal kraakt

het is zo stil

dat je het ritme van mijn hartslag kan horen

mijn woorden klinken zacht

de eindeloze zaal zit vol met kinderen

maar op het einde

heb ik mijn angsten weten te overwinnen