Als jij eens wist
van mijn duisternis
dat jij eindelijk
zou zien hoe het mij overvalt
als een meedogenloze vloedgolf
Hij duwt mij kopje onder
Ik reik naar het gebroken licht

Over mijn schaduwen
weet jij niks
Het pikzwarte gas dat ik inadem
De koude nachten zenden rillingen
langs mijn ruggengraat
De duisternis omhult mij

Jij staat er naast
Jij ziet niet
hoe een adem in mijn keel stokt,
ik wegren van iets 
waaraan ik niet kan ontsnappen

Stel dat jij het zou weten
dat jij het zou zien
dat het jou zou raken
Stel dat het zo is

Geef mij dan licht

Inspiratiebron: Nachoem M. Wijnberg