Elke keer dat iemand iets zegt, verlaten de woorden hun mond.

Die woorden kunnen als een mes door je heen snijden.

Ze kunnen je littekens geven, ze zullen in je graven,

dieper en dieper griften ze je ziel.

Maken ze je ziel die van hun, niet meer de jouwe.

Ze slijpen het mes elke keer dat het wordt gebruikt.

Dit is wat hun woorden elke keer pijnlijker maakt.

Dan zeggen mensen je dat die woorden slechts woorden zijn,

ze betekenen niets. Ondertussen heb je littekens.

Niemand zal het merken omdat ze niet zichtbaar zijn,

maar je kunt ze wel zien.

Elk woord dat ze slecht over je spraken, staat in je ziel gegrift.

Elk woord dat je pijn doet, kunt je weer helemaal opnieuw zien,

voelen en horen. Ze denken dat je het vergeten bent,

terwijl het je voor de rest van je leven najaagt.

Als een nare droom, maar die droom is jouw leven.