Diverse 

In Amsterdam knielt het Centraal Station
aan de oever van het IJ
Ik orienteer me op de Oosterkerk
op mijn gemak zoek ik mijn weg
tussen fietsen, beklemd in kluisters
statische boeien en stijve bruggen
op mijn gemak zoek ik mijn weg
op een oude fiets, bevrijd
massieve vormen reiken tot de schouders
van de Oosterkerk
zwoegende fietsers, verlaten buurvrouwen,
manouevrerende schippers
op mijn gemak zoek ik mijn weg
het Bimgebouw giechelt onder de voetstappen
de glimlach van de kade breekt in het water
op mijn gemak zoek ik mijn weg.

Astrid


TEXEL

Onder een donkere brug
Ze is er niet
Maar in het sein, hoe dwaas
lees ik hoop
Het station is mijn verlangen
Ik adem haar
Verloren ziel, kwijt geraakt
Het schip lonkt, de zee
De kade wil me niet meer
En ik
Ik wil weer terug
Terug naar Veltheim

Ed


tolerantie?

elektriciteitskabels schamen zich grijs
en de auto?s
bekijken ze met argwaan, eigenlijk ook uit schaamte
maar ja naar
de bedelaars, de attitude, ze lopen
en kijken en roepen
nog wel eens zijn ze verbaasd, maar ja

in het Oosterpark
op het IJ
wringen, varen blaadjes en bootjes
daar door heen, is het hobbelig
snel nooit verdwaald
jongen politie agenten schamen zich
voor de boete voor de door rood licht
gereden fietser
maar wijs ze daar dan niet op
dat vinden ze niet leuk

David

Zero Emmision Propulsion

de flirterige man van de dierenwinkel, twee mensen op een dak
ouwelijke schoonheid
de Utrechtse straat
de raampjes worden een kegel en kijken schuin naar buiten
er heerst bewondering
op de kruising word ik door het spiegeltje geraakt
het anker nestelt zich liefelijk de oksel in

Felice


Lopend over bogen
- water wars van herinneringen ?
Hijskranen wenden hun hoofd af
Vissen eten met mes en vork
en spreken blas? over PoMo
Wat moet ik deze stad vertellen?

Floor Rusman

*
We waren verschrikkelijk hier
Ontwaken uit een droom
Toch overweeg ik blijheid
Ik denk aan mijn oma
weg uit vreemde keuken
Het wandelen door duinen en bossen
De hemel was grauw
Het zachte warme zand op mijn huid voelen
Beginnen

Groepsgedicht


Amsterdam en ik

Rembrandtplein zaterdagavond
Vele mensen, vele kleuren
Bedwelmd onder lachgas richting Centraal Station
Verstikkend, ik krijg geen lucht
De hoge gebouwen langs de kade waken over
het golvende water
Verdwaalde reigers
Bedwelmd onder lachgas richting Centraal Station

Stephanie
*
Krant in de bus
De dingen staan om me zo stil
Vers brood
Koffie pruttelt lekker
Krakende trap
Opnieuw
Ik ben als een groot raam
Ik verander elke dag
Ik zing met de muziek mee

Groepsgedicht


Te hippe party people
Straten die ik niet herken
Vaal groen-zwart klotsend water
Hoge gebouwen draaien in het rond
Architectuur klinkt als muziek
Mensenstromen zijn niet meer onderweg
De Negen Straatjes
In het donker lopend naar de trein

Vera

*
Ik & Amsterdam

Grimmig op mijn plek van geboorte
Tijd dodend
naar de Tunis Travel
Mensen in auto?s die gakken als ganzen
Flanerende straatvegers; lenig, gespierd
Hazewindhonden tonen trots hun ribben
In caf?s krijg ik cola light
van op lolly?s lijkende barmannen
of cda zero
Iedereen vreet junkfood
Iedereen vreest junkfood
Overal zijn snackbars teveel

Timo

gak gak gak
de wekker spreekt
ogen zien verwondering komen
klotsende koffiekan
blijheid bezorgt mij zoetheid
het laatste deeg
ik ben buitengewoon krankzinnig jong
de eekhoorn rilde
maar de liefde begeleidde ons
maar dan iemand anders

Groepsgedicht

Ik en Amsterdam

Niemand kent mij, totaal alleen
in, uit, op en neer; krioelend als mieren
Ik ben een kabbelend mens
Niemand kent mij, totaal alleen
Bruggen als een schoollineaal
De huppelende kinderen trekken een lijn door werkend Amsterdam
Schepen zo groot dat reuzen muizen worden...
Niemand kent mij, totaal alleen

Madeleine


Ik in Amsterdam

De rook is dwars
De wolk gaat vreemd
Lekker alles lauw lauw laten
Een lach komt niet alleen
Onbezonnenheid
Rondvaartboot kruist de Y pont
Gehaaste werker
Het Muziekgebouw staat op het bordes
Vondelpark
Verliefd zijn op weg in Amsterdam

Irene

Soms is de ziekte een zaag
kijk naar duistere blikken
mopperend maf meisje
tot nu toe had ik enkel maar een boek
met foto?s
mijn moeder gaf me beelden om te dromen
prachtig snel bewegende diertjes

Groepsgedicht



Ik en Amsterdam

Tetterode als
lelijke hoekige baas
Zo brutaal
en ik
zittend in weidse leegte omringd door gebouwen
Zo klein in deze grote stad
Kinderlijke speelsheid tussen
geweldige kunstenaars
Stoere drukte
Jij niet, ik wel
Van bizar tot wonderschoon
Kip in de stad

Sanne


Ik en Amsterdam

De bootreiskudde naar de trapgevel
Van trapgevel naar vrijheidsbeeld per trein
Wat ben ik blij weg te zijn uit mijn provincie dorp
Je loopt hier zomaar rond te dwalen
Zwervers, zeikwijven, zangers op je pad
Vrijheid
Je loopt hier zomaar rond te dwalen
Mensen stappen uit de boot
Lopen over het water weg de haven uit

Henny






De opluchting

Iepen aan de haven
Het Kadijksplein
Ik haal diep adem en ik fiets
Een meeuw zit op een bierfles
en vliegt weg van mij
Hij is nog nooit zo boos geweest
Bootjesvaarders, ramptoeristen
De hoek waar ik vertelde van de porno
Ik haal diep adem en ik fiets
Woordenbraker, brokkenmaker

Susan

*

Stapels fietsen van niemand
worden beklommen door brutale overstekers
aan de horizon kantelende gebouwen
voor mij bruggen met een kromme rug
en wie ben ik, een halve toerist
zwart water geeft licht
de stations drukte dwarrelt
maar in een...

Hans

*
Boot op het water
Centrum
Blijheid bij het ontwaken van de stad
Veerpont, station
Heen en weer vervoer van mensen
Drukte ? hectiek van de mensen
Brutale taxichauffeurs
Fietsers ? Fietsenstalling een chaos
Hotels die op de loop gaan
Boten die een glaasje nemen
Ik en Amsterdam

Caroline

*






Ik en Amsterdam

Gele hijskranen
vermorzelen het Centraal Station
Het IJ wordt opgevreten door
ijzer en stenen
Help het water beschermen!
Geef het terug aan de vogels en de boten

Zonder verkeersregelaars varen
de boten naar eigen bestemming
Als giraffen staan de gele hijskranen en knabbelen
aan de palen

Jos

*

mmm Amsterdammm

De grond veert onder voeten
in de straten die ik laveloos beliep
Daar bij het Koningsplein
waar haren altijd kapsels zijn
hebben de huisjes hun luiken geopend
Kleine hijskraantjes deinen in de gracht
Maar de tevreden junk
slaapt tussen roestige containers
in zijn tipi op het water

Martje

*

Onschuld verloren in de Spuistraat
Waar anders?
De onredelijkheid, staal en nagels
Zijn er vrolijke meisjes?
Wil ik drinken zonder kater
Breng me aub naar de Sloterplas

David