Een alledaagse gedachte
die me streelt als de wind...

De woorden spelen tussen mijn oren
Ik spring weg uit het duister
naar verre veilige oorden

Het gevoel dat me omarmt
alsof ik zwem tussen de vissen

En dan:

De wijzers van de tijd
slaan woest als wilde beren
Dat veilige gevoel van warmte en zekerheid
glijdt weg onder mijn armen

Plots lijk ik te verproezelen tussen de
wilde moerassen

 

Fatma Kara