De stadsloper
Een vermoeide man sluit zijn ogen.
Hij is alleen, kent niemand en luistert vaak naar zichzelf.
Deze man is onverzorgd zijn sluike haren waaien wild op de wind.
Zijn vragende ogen roepen om hulp.
Gedachten fladderen door zijn hoofd als herfstbladeren.
De man loop langs het water kijkt er in maar ziet zichzelf niet.
Mensen die hem zien lopen snel door of halen hem in.
Als hij ´s nachts onder de sterrenhemel ligt te slapen in het park
begrijpt hij zichzelf niet meer.
Hij probeert zijn woorden te wiegen aan de mensen om hem heen maar niemand luistert.
Een onverzorgde man sluit zijn vermoeide ogen dicht.
1e Prijs
Wellant College
