De avond nog nagloeiend in de morgenzon, vergeten 
door de wolken, verlaten door de regen, de maan 
nog in zicht 

Het gras, de gevolgen van de treurige nacht nog zichtbaar, 
de dauw, het verdriet van een vrouw: 'Wie ben jij?' 

Alles wat hier ligt, alles wat ik nodig heb. Mijn kamer, 
 

een stal voor leugens en verraad, ik, die gister nog 
dacht dat ik gelukkig was 

Jij zoekt,

maar vindt je geluk ergens anders dan in een lach,

de tranen zijn jouw drinken

Inspiratiebron Jacques Hamelink