‘Ik kan niet klagen over mijn leven in mijn jongere Jaren.

Ik kreeg alles wat ik van u wou, overal waar u ging, ging ik ook.

Twee beste vrienden.
Samen voetbal kijken op de bank.

Samen vaak terug naar Suriname, uw thuisland.

Van al uw zeven kinderen was ik degene met wie u het meest pronkte.
“dies na mie meisje, ie ne sjie fa ai gee mi,”

pff, die zin heb ik meer dan honderd keer gehoord.

Nu terug in Nederland. De dag van de scheiding,

iets wat ik nooit zal vergeten.

Een van de slechtste dagen in mijn leven.
 

Gelukkig bleef u mij vaak bezoeken en dezelfde liefde geven die u daarvoor gaf.

U vergat mij niet.

U bent een prachtman, een van mijn grootste inspiraties

en redenen dat ik niet opgeef.’