want als hij de slaap wenkt?

armen die verstrengeld schroeien
aan geplooide lijven vast, glijdt glans
langs voortjes in de hoeken van zijn
lippen als een zoekend rollend rillen
van geronnen parels langs de nacht, hoort
kast of tafel stiekem ons gebed dat wij
de dagen die nog komen gaan toeprevelen
(gegeven delen van de storm te mogen
demonteren en te scheiden pas veel later)

glijdt gewicht zijn wimpers naar omlaag.

Inspiratiebron: Anneke Brassinga