"Als penseelstreken streelde zijn zonnestralen over de vlakte, 
gouden lokken vergezellen de vergane eens gebaande wegen, 
gedegen lakens lagen op de grond, 
hij stond niet rechtop, ging gebukt onder de lichte lucht, 
vluchtig een kus die niet gekozen is, 
momentum van secondes aan elkaar gevlochten, 
slechts levens geleefd om beelden samen te verstrengen,
tot beleefde gegevens van het verdeelde streven samen te geven zonder te nemen, 
het gevecht van de gehechte die onder de zwaarheid van de lucht wil, 
vluchten voor de ochtendzon kan ontwaken, 
slaken van een zucht als de opkomst van storm, 
de vorm is gezet, 
het verraad slaat toe vannacht verlaten we de dons van het wolken dek, 
en besmeren de wereld met de afdruipende depressie als een olievlek, 
slecht blauw blijft over aan de hemel, 
terneergeslagen sloeg de herinnering van een geslaagde avond, 
als onverwacht op haar geslachte hart, 
het is voorbij, 
ze is gevallen in zijn opstaan terwijl het moment, 
al is vergaan..."