Wat als twee totaal verschillende stemmen samenhoren, zoals een duet, gezongen door twee totaal verschillende persoonlijkheden? Beiden onzeker en toch divers. De ene bang voor het onwetende, de ander op zoek naar avontuur, al houdt hij zich kleinhartig in voor de kwetsbare realiteit.

Wat als twee stemmen elkaar perfect harmonisch aanvullen? De ene wanderlustig op zoek naar het onervarene, de ander standvastig in de eigen vertouwde wereld, zonder dat die een stap verder komt?
 

Wat als een derde het hoort, de polen naar elkaar toekeert, en de aantrekkingskracht zijn werk laat doen? Twee stemmen. De ene zingend in overdrive, verlangend naar datgene wat hem hoort, de ander afwijkend voor het
novum. Wanneer ze uiteindelijk in elkaar opgaan, ontstaat het: een ontroerend duet tussen Mark Insingel en Joost Zwagerman.

Het duet

Wat hij niet kent vindt
hij er vreemd uitzien

...zag jij misschien dat ik naar jou,
Dat ik je zag en dat ik zag hoe jij
naar mij te kijken zoals ik naar jou

Het vreemde vindt hij lelijk.
Het lelijke maakt hem bang.

en dat ik hoe dat heet zo steels,
zo en passant en ook zo zijdelings-
dat ik je net zo lang bekeek tot ik
naar je staarde en dat ik staren bleef

Iets waarvoor je bang
bent is gevaarlijk.

ik zag je toen en ik wist in te zien
dat in mijn leven zoveel is gezien

Vasthoudend aan de schone
schijn van het vertrouwde

zonder dat ik het ooit eerder zag

wordt hij een wereld op zich.
Hij gaat er vreemd uitzien.

Dat kijken zoveel liefs vermag.

Poëzie is onsterfelijk
Ik lees poëzie doorheen ieder lied dat met de juiste ritmische plaatsing van woorden een gedicht verklankt, dat een mens laat begrijpen. Het maakt niet uit waar het lied over gaat, er zullen er meer van komen.

Poëzie bestaat in de meeste bizarre vormen en je kan er dus ook mee doen wat je wilt. Kijk maar naar het duet dat ik zonet herschikte.
Elk gedicht is voor iedereen anders, terwijl ik me identificeer met het ene, is het het andere wat jou bevalt. Zonder poëzie of songwriting zou een mens stikken in zijn eigen verdriet, gedachten en emoties waarvan hij er zo ongelooflijk vele heeft.

Zolang de mens blijft bestaan, zal poëzie blijven bestaan. Wat is onsterfelijk als je de toekomst van morgen niet weet?